Lietuvių dramaturgų ir režisierių bendradarbiavimo įtaka Lietuvos teatro raidai
Zakarauskienė, Aušra |
Darbo gynimo komisijos pirmininkas / Thesis Defence Board Chairman | |
Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member | |
Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member | |
Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member | |
Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member |
Lietuvių dramaturgų ir režisierių bendradarbiavimą Lietuvos teatro istorijoje būtų galima skirstyti į tokius modelius: tradicinis bendradarbiavimas, kai dramaturgas pateikė pjesę, o režisierius jos inscenizaciją, daugiafunkcinis bendradarbiavimas, kai kūrėjai kartu rūpinosi spektaklio ir teatro interesais, nuoseklusis bendradarbiavimas, kai režisierius ir dramaturgas drauge dirbo nuo pjesės idėjos iki spektaklio premjeros. Darbe analizuojami visų trijų bendradarbiavimo modelių pagrindu sukurti ryškiausi Lietuvos teatro istorijos spektakliai ir jų įtaka teatro raidai. Tradicinio bendradarbiavimo tarp dramaturgo ir režisieriaus modelis Lietuvos teatro raidai suteikė stiprius ir skirtingus pjesių pastatymus, pvz., J. Grušo ir J. Jurašo „Barbora Radvilaitė“ 1972 m.; G. Grajausko ir J. Vaitkaus „Mergaitė, kurios bijojo Dievas“ 2010 m. Daugiafunkcinis bendradarbiavimas praplėtė ne tik dramaturgijos ir režisūros suvokimą, bet ir modernizavo teatro instituciją, pvz., B. Sruoga ir A. Oleka-Žilinskas reformavo Valstybės teatrą ir visuomenei pristatė „Šarūną“ 1929 m.; S. Šaltenis ir D. Tamulevičiūtė kartu puoselėjo Jaunimo teatrą ir visuomenei pristatė „Škac, mirtie, visados škac...“ 1976 m. Nuolatinis bendradarbiavimas aktualizavo dramaturgijoje ir teatre nagrinėjamas temas, pvz., S. Parulskio ir O. Koršunovo „P. S. byla O. K.“ 1997 m.; M. Ivaškevičiaus ir O. Koršunovo „Išvarymas“ 2011 m.
The collaboration of Lithuanian playwrights and directors in the history of Lithuanian theater could be divided into the following models: traditional co-operation, when the playwright performed the play and the director staging it, multifunctional collaboration, where the creators took care of the interests of the performance and adminstration of the theater; consistent collaboration, when the creators are working together writting a play and building a performance. The work analyzes the most prominent performances of Lithuanian theater history created on the basis of all three cooperation models and their influence on the development of theater. The model of traditional collaboration between a playwright and a director gave the development of Lithuanian theater strong and different productions of plays such as „Barbora Radvilaitė“ by J. Grušas and J. Jurašas 1972.; „Mergaitė, kurios bijojo Dievas“ by G. Grajauskas and J. Vaitkus 2010. Multifunctional collaboration not only expanded the understanding of dramaturgy and directing, but also modernized the theater institution, for example, B. Sruoga and A. Oleka-Žilinskas reformed the State Theater and „Šarūnas“ was introduced to the public in 1929. S. Šaltenis and D. Tamulevičiūtė were cherishful of the Youth Theater and presented to the public "Škac, mirtie, visados škac..." in 1976. The constant collaboration has given interest to the topics covered in dramaturgy and theater, such as „P.S. byla O.K“ by S. Parulskis and O. Koršunovas in 1997; „Išvarymas“ by M. Ivaškevičius and O. Koršunovas in 2011.